Dagur íslenskrar tungu, smásögur eldri deildar

Tania Ég heiti Tania og er 14 ára. Ég er með stór brún augu og lítið nef. Ég er ættuð frá Indlandi og er s.s. svolítið brún og ég er með tinnusvart hár. Ég er oftast klædd í fallegar, þægilegar og ljósar gallabuxur og einhvern fallegan bol. En í fjölskylduboðum þá þarf ég að klæða mig í þjóðbúning Indlands og vera með einhvern rauðann punkt á enninu. Ég skil ekki ennþá hvað hann á að þýða. Ég er mjög skapmikil og reiðist þegar eitthver er að strýða mér. Ég bý samt ekki á Indlandi, ég bý reyndar í Doncaster á Englandi. Ég er alltaf með Ipodinn minn með mér hvert sem ég fer. Ég lifi fyrir Ipodinn minn. Ég á tvær bestu vinkonur. Þær heita Ishita og Ellie. Ishita er frá Kína en Ellie er bara frá Englandi. Reyndar ekki frá Doncaster, heldur frá Manchester. Þegar ég er mjög pirruð á litla bróður mínum þá verð ég alveg hrikalega reið. En þeir haga sér betur þegar mamma og pabbi eru heima. Það finnst mér mjög skrýtið. Strákarnir segja að þegar ég verði reið þá breytist ég í eitthvað dýr. En það sem mér finnst skrýtnast er að vinkonum mínum finnst það líka. Eins og ég breytist í grimmann hund. Þá þykist ég vera reið og spyr þær hvort að þær séu að líkja mér við eitthvern rakka og svo förum við bara allar að hlæja. Ég á tvo litla bræður, þrjá stóra bræður, tvær stóru systur og tvær litlu systur. Það er einum of mikið, ég veit en öll stóru systkini mín eru hálfsystkini mín og litlu bræður mínir eru ættleiddir. Þeir eru tvíburar og maður þekkir þá ekki í sundur. Og svo á mamma von á einu barni í viðbót.

 Ásta Þorbjörg

 

 Arnarunginn

Einu sinni voru Örn og Assa sem eignuðust bara eitt egg. Þau virtu eggið fyrir sér og hugsuðu einu sinni vorum við í svona litlu eggi. Örninn var mjög hjálpsamur þegar það var alveg að klekjast út. Þegar unginn er 10 vikna fór hann frá foreldrunum og lifði eiginn lífi. Hann stríddi oft veiðimönnum og lék sér. Dag einn lenti hann í neti og flæktist í því. Hann reyndi með öllum mætti að losa sig. En þá kom einhver mannvera. Hann hafði stóra byssu á bakinu og var með hníf í hendinni. Hann ætlaði að drepa Örninn. Þá kom Örn sem hann þekkti  það var faðir hans. Hann fældi veiðimanninn og losaði son sinn. Og síðan fóru þeir aftur í hreiðrið til mömmunnar. Yngri örninn settist að hjá foreldrunum og lifði góðu lífi.

 

Kári